رسیدن به تیم ملی دور از دسترس نیست - مجله گرگانلند

اگر ایران 2بازی بعدی خود را با تفاضل گل بالا می برد و چین (میزبان مسابقات) با تفاضل گل بالا به حریف آخرش نیجریه می باخت، ایران می توانست به المپیک، سلامی دوباره کند. آنگولا تیم قدرتمندی بود و چین میزبان هم به هیچ وجه قصد باخت نداشت اما معجزه ای که هیچ کس فکرش را نمی کرد رخ داد و تیم ملی بسکتبال ایران در کمال حیرت آنگولا را با نتیجه 71 بر62 شکست داد و چین هم به نیجریه باخت و ایران توانست به خاطر تفاضل گل بهتر به المپیک 2020 راه پیدا کند، اما سجاد مشایخی عضو تیم ملی بسکتبال ایران اعتقادی به شانس و معجزه ندارد. این ساکن ری معتقد است تیم ایران اگرچه 3بازی نخست خود را باخت، اما در نهایت نتایج تیم بد نبود و برد مقابل آنگولا کار بزرگی بود که بازیکنان، پیروز به انجام آن شدند. مشایخی جوان 26ساله اهل شهرری اکنون بعداز راهیابی غیرمنتظره تیم ایران به المپیک با کوششی دوچندان خود را آماده حضور در المپیک 2020 ژاپن می نماید.

بیشتر بچه های شهرری یا عاشق کشتی هستند یا فوتبال. شما چطور از بسکتبال سر درآوردید؟

من هم ابتدا عاشق فوتبال بودم، حتی مدتی هم در کلاس های آموزشی شرکت کردم. نخستین بار معلم ورزشم متوجه استعداد من در بسکتبال شد. ما در مسابقات بسکتبال بین مدارس شرکت نموده بودیم و بازی صفر بر صفر در جریان بود تا اینکه من وارد بازی شدم و یک توپ را وارد سبد کردم و از همانجا معلم ورزشم مرا به ادامه تمرینات تشویق کرد. بعد از آن به مسابقات منطقه ای و استانی راه پیدا کردم و نخستین مربی حرفه ای من استاد احمد مازیستان بود.

برای المپیک چه برنامه ای دارید و آیا می توانیم امیدوار باشیم که تیم ایران شگفتی ساز باشد؟

حضور در المپیک نقطه اوج آرزوها و هدف نهایی یک ورزشکار است. من هم کوشش می کنم با حفظ آمادگی همچنان به عنوان عضو تیم ملی باقی بمانم و در المپیک هم به هیچ وجه قصد نداریم زنگ تفریح تیم های دیگر باشیم چون راهیابی به المپیک کار آسانی نیست و مطمئن نیستم 4سال بعدهم باز چنین پیروزیتی به دست آید. این روزها به دلیل بعضی مسائل و محدودیت ها برگزاری مسابقات تدارکاتی برای ما سخت شده است. با همه اینها کوشش می کنیم حضور پیروزی در المپیک داشته باشیم.

غیر از شما فرد دیگری هم در خانواده بسکتبال بازی می نماید؟

خیر. من نخستین کسی هستم که وارد این رشته شدم. برادر کوچک ترم مدتی به این ورزش روی آورد، اما گویا خیلی باب میلش نبود و آن را رها کرد.

شما در خیابان 24متری شهید بیات زندگی می کنید. از این محله بگویید. از امکانات ورزشی محله تان راضی هستید؟

مادربزرگ مادری ام ساکن ری هست و خودم هم در این محله به جهان آمده و به آن عادت نموده ام و همینجا زندگی می کنم، اما از نظر امکانات ورزشی وضعیت مطلوبی نداریم. در همه رشته های ورزشی از جمله فوتبال، کشتی و... کمبودهایی وجود دارد، اما در زمینه ورزش تخصصی خودم وضعیت به مراتب بدتر است. در تهران فقط یک سالن استاندارد بسکتبال وجود دارد و در شهرری هم سالن سوم خرداد را داریم که استاندارد نیست.

باتوجه به اینکه شهرری را شهر طلایی ورزش می نامند، این کمبودها چه تأثیری بر روند قهرمان پروری شهرمان خواهد داشت؟

همان طور که شما هم اشاره کردید، ما مدال آوران بسیاری را به جامعه ورزش معرفی کردیم. با این همه استعدادی که در ری وجود دارد، مسئولان حداقل کاری که باید انجام دهند، ساخت یک سالن چندمنظوره منطبق با استانداردهای جهانی است. اگر امکانات ورزشی ری را افزایش ندهیم استعدادهای بسیاری را از دست خواهیم داد.

مهم ترین درخواست شما از مسئولان ورزشی چیست؟

من بچه شهرری هستم. تیم ما پیروز شد به المپیک راه پیدا کند و این افتخار کمی نیست. بچه های تیم ملی بدون هیچ چشمداشتی و فقط به عشق پیراهن تیم ملی بازی می نمایند، اما بعضی از مسئولان حتی به خودشان زحمت ندادند یک بنر خوشامد یا تبریک برای من بزنند. این نوع بی توجهی ها بدون شک بچه ها را دلسرد می نماید.

در حال حاضر عضو تیم پتروشیمی هستید. آیا از تیم های خارجی هم دعوتنامه داشتید؟

یک بار به لیگ دسته یک ایتالیا و یکبار هم به لیگ فیلیپین دعوت شدم، اما به دلیل مسائل و دغدغه های خانوادگی و سربازی نتوانستم در تیم این کشورها بازی کنم.

بی شک اگر در المپیک خوش بدرخشید، فرصت های بسیار بهتری نصیب تان خواهد شد.

بله. امیدوارم در سال های آینده پیشنهادهای بسیار بهتری برسد و بتوانم در تیم های مطرح اروپایی بازی کنم.

پیروزیت شما تا چه حد روی علاقه مندی خانواده و فامیل تأثیر گذاشته و آنها را به ورزش علاقه مند نموده است؟

خانواده من که عاشق ورزش شدند و مسابقات من را با هیجان دنبال می نمایند. روی نزدیکان هم بی تأثیر نبودم.

اگر شهردار یا فرماندار شهرری بودید، نخستین اقدامتان چه بود؟

ورزشکار هستم و از کارهای دولتی و مدیریتی خیلی سر رشته ندارم، اما بی شک اگر مسئولیتی داشتم کوشش می کردم فضاهای ورزشی بیشتری ایجاد کنم. ری منبع بی خاتمه استعدادهای ورزشی است. سعی می کردم زمینه را برای رشد این استعدادها فراهم کنم. به قهرمانان توجه می کردم. تیم ما به المپیک راه پیدا نموده است. بیشتر از این چه انتظاری از ما داشتند؟ چرا بی توجهی می نمایند؟

به عنوان یک ورزشکار ملی حاضرید چه خدمتی به محله خودتان کنید؟

می توانم تجربیاتم را در اختیار جوان ها بگذارم. خیلی از جوانان تصور می نمایند رسیدن به تیم های ملی کار سختی است در حالی که باید اراده داشت و تمرین کرد. حضور در تیم ملی دور از دسترس بچه های جنوب شهر نیست.