آیا شورای علوم ایزاک آسیموف پیش نمونه ای از دولت های تکنوکرات آینده بود؟ - مجله گرگانلند

خواننده هنگام روبه رو شدن با شخصیت دیوید استار در نخستین جلد مجموعه، با دنیای روبرو می گردد که در آن مرز میان مدیریت علمی و قدرت سیاسی کم رنگ شده است. حتی در صحنه هایی که توطئه های مریخ یا خطرهای بین سیاره ای مطرح می گردد، ساختار تصمیم گیری شورا یادآور شیوه هایی است که امروزه درباره آنها در زمینه سیاست گذاری فناوری، اقتصاد دانش بنیان یا نظام های هشدار پیش گویانه سخن گفته می گردد. همین شباهت ها باعث شده موضوع پیش نمونه دولت تکنوکرات آینده به یک کلمه کلیدی طبیعی و قابل توجه در آنالیز آثار آسیموف تبدیل گردد.

در دنیای که مسئله اعتماد عمومی به علم در نقطه حساسی ایستاده است، بازخوانی نمونه تخیلی آسیموف یاری می نماید بفهمیم این تصور که اداره جامعه باید بر پایه تخصص و دانش باشد، چه ریشه های فرهنگی و چه پیغامدهای تخیلی داشته است. آیا شورای علوم تنها یک عنصر داستانی است یا تصویری از آینده ای محتمل؟

1- ریشه های فکری شورای علوم و تصور اولیه آسیموف از قدرت علمی

ایزاک آسیموف در دوران جوانی خود در فضای علمی آمریکا رشد کرد، زمانی که خوش بینی به علم، فناوری و دستاوردهای فضا به اوج رسیده بود. همین زمینه فرهنگی باعث شد که او قدرت علمی را نه تنها موتور پیشرفت بلکه ساختاری برای اداره یک تمدن بین سیاره ای تصور کند. شورای علوم در مجموعه لاکی استار، برآمده از همین نگاه است. این شورا نهادی است که از دانشمندان، فیزیک دانان، زیست شناسان و تحلیل گران امنیتی تشکیل شده و برخلاف ساختارهای سیاسی سنتی، معیار ورود به آن نه رأی عمومی بلکه توان علمی، دقت تحلیلی و قابلیت حل مسائل پیچیده است. آسیموف با این نهاد کوشش کرد نشان دهد که چگونه دانش می تواند جایگزین کشمکش های حزبی یا تصمیم گیری های هیجانی گردد.

با وجود این خوش بینی، ساختار شورا از نظر مفهومی شباهت هایی با نخستین طرح های فلسفی درباره حکومت متخصصان دارد. در فلسفه سیاسی قرن بیستم، بحث هایی درباره مدیریت دنیا به وسیله نخبگان علمی شکل گرفت که بعدها با نام حکمرانی تکنوکراتیک شناخته شد. آسیموف این ایده ها را به فضا برد، اما در همان حال نشان داد که تمرکز قدرت در دست متخصصان نیز می تواند پیغامدهای سخت داشته باشد. شورای علوم در داستان، با اینکه پاک دست و علمی است، گاهی با کمبود شفافیت یا فاصله گرفتن از مردم روبه رو می گردد. همین نکته باعث شده شورا به عنوان نمونه ای اولیه و تخیلی از دولت های تکنوکرات آینده دیده گردد. دنیا امروز که با پیچیدگی فناوری های نو و هوش مصنوعی روبرو است، دوباره به همین پرسش بازگشته است که آیا دانشمندان باید سهم بیشتری در اداره دنیا داشته باشند یا خیر.

2- شباهت های ساختاری شورای علوم با دولت های تکنوکرات مدرن

وقتی ساختار شورا را آنالیز می کنیم، شباهت آن با مدل هایی که امروزه برای حکمرانی تخصص محور پیشنهاد شده اند، چشمگیر است. اعضای شورا با توجه به تخصص علمی خود انتخاب می شوند نه با رأی همگانی. تصمیم گیری های کلان به یاری داده ها، مدل های تحلیلی و ارزیابی ریسک انجام می گردد که در دنیا امروز معادل هایی چون تصمیم گیری مبتنی بر داده یا سیستم های تحلیل پیش گویانه دارد. در داستان، شورا برای کنترل بحران های سیاره ای از ابزارهای علمی استفاده می نماید و در عین حال شبکه ای از کارشناسان در حوزه های فنی دارد که به صورت هماهنگ کار می نمایند. همین ساختار شباهتی عملی به مدل های مدرن مدیریت بحران ایجاد می نماید که امروزه در آژانس های علمی دولتی یا مراکز تصمیم گیری راهبردی به کار می رود.

آسیموف توانست با این طراحی، تصویری از دنیای ارائه دهد که در آن علم نه تنها ابزار شناخت بلکه ابزار حکمرانی است. این شبیه به شرایطی است که بسیاری از متفکران امروزی درباره آن صحبت می نمایند؛ شرایطی که در آن دانشمندان نقش پررنگ تری در تدوین قوانین، مدیریت انرژی، کنترل منابع و حتی سیاست گذاری سلامت عمومی دارند. البته آسیموف مسائل چنین ساختاری را نیز نادیده نمی گیرد. وابستگی شدید به نخبگان علمی، خطر دور شدن از ارزش های دموکراتیک را افزایش می دهد. همین تضاد، شباهت شورا با دولت های تکنوکرات آینده را بیشتر نموده و امکان تحلیل و مقایسه را فراهم می نماید.

این نوشته را هم بخوانید:

سری کتاب های لاکی استار ایزاک آسیموف | ماجراجویی علمی جوانی که قهرمان فضا شد

3- نقش دیوید استار و تصویر قهرمانی تکنوکرات در دنیا آسیموف

شخصیت دیوید استار، قهرمان اصلی مجموعه، یکی از نخستین شخصیت های داستانی است که نه جنگجو بلکه دانشمند-قهرمان است. او با استفاده از تحلیل علمی، منطق و روش پژوهش، بحران ها را حل می نماید و در بسیاری از موارد احتیاج به زور یا خشونت کاهش می یابد. این تصویر، بازتابی از ایده قهرمان تکنوکرات است. استار نه تنها نماینده شورا بلکه نمادی از انسانی است که قدرت او از دانش سرچشمه می گیرد. او برخلاف قهرمان های سنتی، بارها بر اهمیت شواهد علمی، روش های آزمایش و سنجش خطر تأکید می نماید. همین ویژگی باعث شده که داستان نه تنها ماجرایی فضایی باشد بلکه کوششی برای نمایش یک الگوی نو از رهبری علمی به شمار رود.

این الگو شباهت هایی با نقش دانشمندان امروز در مدیریت فناوری های نو دارد. افرادی که با تجربه علمی در حوزه هایی مانند انرژی، زیست فناوری یا هوش مصنوعی فعال اند، گاهی به تصمیم گیری های کلان دعوت می شوند. شخصیت استار می تواند نماینده این تفکر باشد؛ اینکه تخصص می تواند قدرت ایجاد کند. آسیموف به وسیله او نشان می دهد که قهرمان آینده نه کسی است که تنها ابزارهای فیزیکی دارد بلکه کسی است که توانایی تحلیل و فهم عمیق از سازوکارهای دنیا دارد. همین نگاه، بحث مشابهی درباره رهبران تکنوکرات امروزی ایجاد می نماید و به موضوع پیش نمونه دولت تکنوکرات آینده مرتبط است.

4- نقاط ضعف و تضادهای درونی شورای علوم از نگاه امروزی

اگرچه شورا ساختاری علمی و دقیق دارد، آسیموف عمداً بعضی ضعف های آن را نیز مطرح نموده است تا نشان دهد تمرکز قدرت در دستان متخصصان بی خطر نیست. شورا در بعضی تصمیم ها کمبود شفافیت دارد و ارتباط محدود آن با مردم می تواند باعث سوءبرداشت یا بی اعتمادی گردد. این مسئله شباهتی به چالش هایی دارد که دولت های تکنوکرات امروزی نیز با آن روبه رو هستند. وقتی تصمیم گیری ها در سطح تخصصی انجام می گردد، ممکن است شهروندان احساس نمایند که از فرآیند تصمیم سازی کنار گذاشته شده اند. در داستان نیز بعضی گروه ها نسبت به قدرت شورا حساسیت نشان می دهند و تصور می نمایند که این نهاد بیش از حد نفوذ دارد.

از زاویه ای دیگر، وابستگی شورا به توصیه های علمی باعث می گردد که گاهی جنبه های اجتماعی یا عاطفی تصمیم ها نادیده گرفته گردد. این نقد امروزه نیز در بحث های درباره حکمرانی علمی مطرح می گردد؛ اینکه علم نمی تواند به تنهایی پاسخ گوی مسائل انسانی باشد. آسیموف با ارائه تضادهای ریز اما مهم، نشان می دهد که دولت تکنوکراتی که تنها بر شواهد علمی تکیه دارد، می تواند به مسائل پیچیده نوی برسد. همین ویژگی هاست که شورای علوم را از یک نهاد صرفاً تخیلی به نمونه ای قابل تحلیل در دنیا واقعی تبدیل نموده است.

5- جایگاه شورای علوم در تاریخ ادبیات علمی تخیلی و مقایسه با نهادهای مشابه

در تاریخ ادبیات علمی تخیلی، معدود نویسندگانی توانسته اند نهادی سیاسی-علمی خلق نمایند که هم هویت داستانی داشته باشد و هم قابلیت تحلیل نظری. شورای علوم آسیموف یکی از این نمونه های نادر است. پیش از او، بعضی آثار دهه های اولیه قرن بیستم به حکومت های دانشمندمحور اشاره نموده بودند، اما اغلب این طرح ها یا آرمان شهری ساده انگار بودند یا ساختار سیاسی مشخصی نداشتند. آسیموف رویکرد دیگری برگزید. او نهادی چندلایه معرفی کرد که در آن تحقیق علمی، امنیت بین سیاره ای، اقتصاد فضایی و روابط دیپلماتیک زیر نظر متخصصان قرار می گیرد. این پیچیدگی، شورا را به نمونه ای جدی در نظریه پردازی تکنوکراسی تبدیل کرد.

وقتی شورای علوم را با نهادهای مشابه در آثار دیگر مقایسه می کنیم، رجحان ساختاری آن آشکار می گردد. برای مثال، در بعضی آثار کلاسیک، مانند رمان هایی که قشر دانشمند را طبقه ممتاز معرفی می نمایند، علم تنها نشانه قدرت است نه سازوکار حکمرانی. اما شورا مجموعه ای از قواعد، مراتب تصمیم گیری و سلسله مراتب مسئولیت دارد که در آن هر بخش با تخصص مرتبط تعریف شده است. همین ویژگی باعث می گردد شورا شباهت چشمگیری به نهادهای امروزی مانند مراکز سیاست گذاری فناوری یا کمیته های عالی امنیت علمی پیدا کند. آنالیز این شباهت ها نشان می دهد که آسیموف نه تنها تخیل روایی داشت بلکه به درک عمیقی از نحوه سازمان دهی قدرت علمی رسیده بود. شورا به جای آنکه آرزویی آرمان شهری باشد، نمونه ای واقعی نما از حکمرانی دانش محور است.

6- تأثیر عصر جنگ سرد و رقابت فضایی بر شکل گیری ایده دولت تکنوکرات در فکر آسیموف

نمی توان شورای علوم را بدون درک فضای ژئوپلیتیک زمانه آسیموف تحلیل کرد. دوره ای که او می نوشت، با رقابت شدید فضایی، پیشرفت های سریع علمی و افزایش نفوذ دانشمندان در سیاست گذاری همراه بود. ایده اینکه دانشمندان باید در اداره جامعه نقش بیشتری داشته باشند، در دهه های 1950 و 1960 میلادی به شدت رواج یافت. افزایش بودجه مراکز علمی، توسعه پروژه های فضایی و ظهور فناوری های نو باعث شد تصمیم گیری علمی به بخشی از برنامه ریزی ملی تبدیل گردد. آسیموف این روندها را به دنیای داستانی خود برد، اما آن را به شکل نهادی متمرکز و ظریف تر طراحی کرد.

شورای علوم از این منظر بازتابی از امید نسل نو به کارآمدی دانش و در عین حال واکنشی به ترس های آن دوره است. دولتی که اگرچه قدرتش از تخصص ناشی می گردد، ممکن است در غیاب توازن کافی دچار خطا گردد. آسیموف در چند بخش از مجموعه نشان می دهد که شورا چگونه میان خطرات علمی، تهدیدهای سیاره ای و مسئولیت اجتماعی درگیر می گردد. این شرایط بازتاب مستقیمی از تنش های جنگ سرد است؛ زمانی که تصمیم گیری علمی درباره انرژی هسته ای، موشک ها یا بیوتکنولوژی می توانست آینده تمدن را تغییر دهد. بر همین اساس است که بسیاری از پژوهشگران علوم سیاسی، شورای علوم را نمونه ای داستانی می دانند که بازتاب دهنده نگرانی های واقعی دوران خود و پیش نمونه ای برای مدل های حکمرانی علمی است که بعداً در دنیا واقعی مطرح شد.

7- رابطه شورا با مردم و مسئله مشروعیت: چالش دائمی دولت های تکنوکرات

یکی از مهم ترین وجوه تحلیلی شورای علوم، مسئله مشروعیت قدرت آن است. شورا با اینکه متشکل از هوشمندترین افراد است، اما پایه مشروعیت آن رأی عمومی نیست. همین نکته پرسشی مهم ایجاد می نماید که در دنیای امروز نیز درباره دولت های تکنوکرات مطرح است: آیا تخصص کافی است تا نهادی قدرت حاکمیتی داشته باشد؟ آسیموف این پرسش را به شکل ظریف در داستان آشکار می نماید. در بعضی جلدها، رابطه شورا با جامعه زمین یا مستعمرات فضایی با تنش روبه رو می گردد. مردم گاه احساس می نمایند در تصمیم گیری های کلان سهمی ندارند و شورا فراتر از نظارت عمومی عمل می نماید.

امروزه این بحث مشابه در بسیاری از کشورها درباره نقش کارشناسان در سیاست گذاری عمومی وجود دارد. اگرچه تصمیمات پیچیده در حوزه هایی مانند انرژی، آب و هوای سیاره ای یا سلامت عمومی احتیاجمند تحلیل متخصصان است، اما حذف شهروندان از فرآیند تصمیم سازی می تواند اعتماد عمومی را تضعیف کند. آسیموف با طرح چنین تضادهایی نشان می دهد که دولت های تکنوکرات آینده برای پایدار ماندن احتیاجمند پیوند میان تخصص علمی و سازوکارهای مشروعیت ساز اجتماعی هستند. در داستان، بعضی بحران ها زمانی حل می شوند که دیوید استار بین شورا و مردم نقش میانجی ایفا می نماید. این ساختار نشان می دهد که آسیموف مفهوم مشروعیت را در دل حکمرانی علمی مهم می دانست و بر ضرورت توازن میان تخصص و مشارکت اجتماعی تأکید داشت. بنابراین تحلیل شورا تنها آنالیز یک نهاد تخیلی نیست، بلکه بازتابی از چالشی عمیق در نظریه های سیاسی معاصر است.

8- علوم میان رشته ای و الگوریتم های تصمیم سازی: آینده ای که آسیموف پیش بینی نموده بود

یکی از مجذوب کننده ترین جنبه های شورای علوم، تکیه آن بر شبکه ای از حوزه های علمی است. اعضای شورا برای حل بحران ها از فیزیک سیاره ای، زیست شناسی فرازمینی، روان شناسی اجتماعی و حتی تحلیل داده استفاده می نمایند. آنچه شورا را به یک مدل تکنوکراتیک واقعی نزدیک می نماید، همین نگاه میان رشته ای است. امروزه نیز دولت ها و سازمان های دنیای برای حل مسائل پیچیده از ترکیب رشته ها بهره می برند. افزایش اهمیت علوم داده، مدل های پیش گو (Predictive Models) و الگوریتم های تحلیل ریسک (Risk Analysis Algorithms) نمونه هایی از همین روند هستند. آسیموف قبل از آنکه این روند در دنیا واقعی فراگیر گردد، آن را در قالب نهادی خیالی تصویر نموده بود.

در بعضی روایت های مجموعه، تصمیم گیری های شورا بر پایه تحلیل احتمال، پیش بینی های علمی و سناریوهای چندلایه انجام می گردد. این شباهت مستقیم به فناوری هایی دارد که امروزه در قالب شبیه سازی های پیچیده و تحلیل داده های کلان در سیاست گذاری استفاده می شوند. همین نکته باعث شده بسیاری از تحلیل گران فناوری، شورا را شکل ابتدایی از سیستم های تصمیم سازی مبتنی بر داده بدانند. آسیموف بدون آنکه از اصطلاحات امروزی استفاده کند، دنیای را تصویر کرد که در آن الگوریتم ها و شبکه های دانش، ساختار قدرت را شکل می دهند. این ویژگی پرسش مهمی مطرح می نماید: آیا آینده اداره دنیا، ترکیبی از دانشمندان و سیستم های هوشمند خواهد بود؟ شورای علوم پاسخی ادبی اما دقیق به این پرسش است.

9- شورا و ایده دانشمند در نقش محافظ تمدن: الگوی اخلاقی و هشدارهای ضمنی

آسیموف در طراحی شخصیت های عضو شورا، تنها به نمایش دانش و تخصص بسنده نمی نماید. او بارها تأکید دارد که قدرت علمی بدون اخلاق می تواند خطرناک باشد. این نگرش در شخصیت هایی مانند دیوید استار به وضوح قابل مشاهده است. استار همیشه در کنار محاسبات علمی، ارزش های اخلاقی مانند حفاظت از جان انسان ها، مسئولیت پذیری، امانت داری و پرهیز از سوءاستفاده از علم را در نظر می گیرد. این رویکرد یادآور اصل های اخلاقی مطرح شده در فلسفه علم است که با نام اخلاق پژوهش (Research Ethics) و اخلاق تصمیم سازی علمی (Scientific Decision Ethics) شناخته می گردد.

چنین ترکیبی از علم و اخلاق، الگوی مهمی برای تحلیل دولت های تکنوکرات آینده است. اگر قدرت تنها در اختیار متخصصان باشد، خطر این وجود دارد که کارآمدی علمی جایگزین ارزش های انسانی گردد. آسیموف با استفاده از روایت های داستانی، هشدار می دهد که تخصص هر میزان هم که پیشرفته باشد، بدون چارچوب اخلاقی می تواند به استبداد نرم یا تصمیم گیری سرد و بی احساس منجر گردد. او نشان می دهد که قهرمان واقعی کسی است که نه تنها به علم تسلط دارد بلکه پیغامدهای اخلاقی تصمیم های علمی را نیز می سنجد. همین نگاه شورا را از یک نهاد صرفاً مدیریتی فراتر می برد و آن را الگوی اخلاقی برای آینده تبدیل می نماید.

10- مسئله شفافیت، تمرکز قدرت و سایه سنگین مسئولیت در ساختار شورا

شورای علوم نهادی است که قدرت عظیمی در دنیا لاکی استار دارد. کنترل منابع فضایی، نظارت بر ارتباطات بین سیاره ای و تصمیم گیری درباره بحران ها همگی در حیطه مسئولیت آن است. آسیموف، در کنار نمایش توانمندی شورا، بارها به فشار روانی و مسئولیت سنگینی اشاره می نماید که بر اعضا تحمیل می گردد. این فشار نتیجه مستقیم تمرکز قدرت است. وقتی نهادی با این سطح از اختیار اداره می گردد، خطا یا تصمیم اشتباه می تواند پیغامدهایی بسیار گسترده داشته باشد.

امروزه نمونه های مشابهی در دنیا واقعی وجود دارد؛ سازمان هایی که درباره تغییرات اقلیمی، انرژی هسته ای یا مهندسی ژنتیک تصمیم می گیرند. تمرکز بیش از حد قدرت علمی می تواند این نهادها را در معرض فشار سیاسی و رسانه ای قرار دهد. آسیموف نشان می دهد که شورا چگونه میان مسئولیت سنگین و ضرورت حفظ شفافیت درگیر می گردد. گاهی برای جلوگیری از وحشت عمومی، بعضی اطلاعات به صورت کامل منتشر نمی گردد. این مسئله تضادی اخلاقی ایجاد می نماید که در بحث های امروز درباره حکمرانی علمی نیز مطرح است. توازن میان شفافیت، مسئولیت پذیری و کارآمدی، چالش اساسی هر دولت تکنوکرات محسوب می گردد. شورا نمونه ای است که این مسئله را به شکل داستانی اما دقیق به تصویر می کشد.

خلاصه نهایی

این آنالیز نشان داد که شورای علوم آسیموف تنها یک نهاد داستانی نیست بلکه بازتاب تصویری است که از آینده حکمرانی علمی در فکر نویسنده شکل گرفته بود. او از یک سو قدرت دانش را عامل اصلی حل بحران های سیاره ای می دانست و از سوی دیگر هشدار می داد که تمرکز قدرت در دست متخصصان بدون مشروعیت سازی اجتماعی می تواند خطرساز گردد. شخصیت دیوید استار این پیغام را تقویت می نماید که علم تنها زمانی می تواند نقش رهبری ایفا نماید که با اخلاق، مسئولیت و شفقت همراه باشد. مقایسه شورا با ساختارهای مدرن تصمیم گیری علمی نیز نشان می دهد که آسیموف بسیاری از چالش های امروز را دهه ها قبل پیش بینی نموده بود؛ از تحلیل های مبتنی بر داده گرفته تا سیاست گذاری میان رشته ای و فشارهایی که بر نهادهای علمی با مسئولیت دنیای وارد می گردد. شورا، به عنوان نمونه ای تخیلی، بستری فراهم می نماید تا نقش دانشمندان در آینده، رابطه جامعه با حکومت تخصص محور و پیغامدهای ادغام علم در سیاست گذاری کلان را بهتر درک کنیم. نتیجه این است که ایده تکنوکراسی در دنیا آسی موف نه رؤیایی ساده انگار بود و نه هشدار بدبینانه؛ بلکه کوششی برای ایجاد گفت وگویی مداوم میان علم، اخلاق و جامعه بود. تحلیل این نهاد نشان می دهد که آینده حکمرانی ممکن است ترکیبی باشد از تخصص، فناوری های پیش بینی گر و سازوکارهای مشارکت اجتماعی که بتوانند تعادل میان کارآمدی و مشروعیت را حفظ نمایند.

FAQ - سؤالات رایج

1. آیا شورای علوم در آثار آسیموف واقعاً یک الگوی کامل تکنوکراتیک است؟

نه، شورا تنها بعضی ویژگی های دولت های تکنوکرات را دارد. ساختار آن علمی است، اما آسیموف نشان می دهد که برای تبدیل شدن به یک سیستم پایدار، باید پیوند اجتماعی و مشروعیت عمومی نیز ایجاد گردد. به همین علت آن را می توان یک پیش نمونه دانست نه یک الگوی کامل.

2. چرا بعضی پژوهشگران معتقدند شورا پیش بینی حکمرانی مبتنی بر داده است؟

زیرا شورا در داستان برای تصمیم گیری از روش های علمی، تحلیل احتمال و سنجش ریسک استفاده می نماید. این رویکرد شبیه مدل های داده محور امروزی در سیاست گذاری کلان است که در انرژی، سلامت و امنیت دیده می گردد.

3. نقش دیوید استار در این ساختار چه اهمیتی دارد؟

او نمونه قهرمان علمی است که ظرفیت اخلاقی را با تخصص ترکیب می نماید. حضور او نشان می دهد که آسیموف به تعادل میان دانش و وجدان اخلاقی باور داشته است. استار نماد این است که قدرت علمی باید انسانی باقی بماند.

4. آیا شورا در داستان با چالش مشروعیت روبه رو است؟

بله، این یکی از محورهای اصلی تحلیل است. شورا بر پایه رأی عمومی شکل نمی گیرد و این باعث حساسیت اجتماعی و تنش می گردد. داستان به صورت غیرمستقیم به احتیاج به مشارکت عمومی در حکمرانی علمی اشاره می نماید.

5. چرا شورا را با نهادهای علمی واقعی مقایسه می نمایند؟

زیرا آسیموف سازوکاری چندلایه، میان رشته ای و تصمیم محور طراحی نموده است. این ساختار بسیار شبیه نهادهایی است که امروز در حوزه انرژی هسته ای، زیست فناوری یا تغییرات اقلیمی نقش حیاتی دارند.

6. آیا مفهوم پیش نمونه دولت تکنوکرات آینده در تحلیل این آثار کاربرد دارد؟

بله، زیرا شورا در داستان ویژگی هایی دارد که امروزه در بحث های مربوط به حکمرانی تخصص محور یا تکنوکراتیک مطرح است. این شباهت باعث شده شورا نمونه مناسبی برای تحلیل آینده حکمرانی علمی باشد.

For international readers:

You are reading 1pezeshk.com, founded and written by Dr. Alireza Majidi -the oldest still-active Persian weblog- mainly written in Persian but sometimes visible in English search results by coincidence.

The title of this post is Was Asimovs Council of Science a Prototype of Future Technocratic Governments?.

This article analyzes how Isaac Asimov envisioned a science-driven decision-making body in his Lucky Starr series and discusses whether the Council of Science can be considered an early fictional model of technocratic governance. It reviews structural elements, ethical implications, public legitimacy issues and the parallels between Asimovs fictional institution and modern expert-based policymaking systems.

You can use your preferred automatic translator or your browsers built-in translation feature to read this article in English.

مطالب مرتبط

اگر ایزاک آسیموف زنده بود به جای واژه های فناورانه و آینده نگرانه محبوبش از چه کلماتی در آثارش بهره…

مقالات خواندنی در خصوص ایزاک آسیموف و نمونه های از داستان های علمی تخیلی او

نمونه ای پیروز از یک وبلاگ ترجمه داستان کوتاه: ترجمه نشده های ایزاک آسیموف

سوژه ها چگونه به فکر ایزاک آسیموف راه می یافتند؟ نوشتن به سبک آسیموف

در سالمرگ آسیموف آنالیز می کنیم: اگر ایزاک آسیموف ده سال بیشتر زنده می ماند، چه می نوشت؟!

آسیموف به روایت آسیموف: داستان فرار آسیموف از بیمارستان!