فرصت کرونا برای احیای گردشگری مسئولانه ، طعمه آژانس های مسافرتی نشوید - مجله گرگانلند

خبرنگاران آنلاین-سمانه معظمی: شاید در نگاه نخست، رهاورد کرونا برای جهانگردی و مناطق جهانگردپذیر، جز یک زخم عمیق نباشد، اما وقتی پای آسیب های جهانگردان در طبیعت به میان می آید، این موضوع می تواند جنبه مثبت هم داشته باشد.

با گسترش ابتلا به کووید-19 در کشورمان از دو ماه گذشته تقریبا سفر به حالت تعطیل درآمد و درهای مکان های اقامتی مانند هتل ها و مناطق دیدنی در همه استان ها بسته شد.

استان های مازندران و گیلان محبوب ترین مقاصد جهانگردی در تعطیلات نوروز هستند. اما عید امسال نه تنها جای مسافران بیشمار در کنار دریا و جنگل های شمال ایران خالی بود؛ بلکه دیگر آثاری از زباله های تلنبارشده و آسیب به زیرساخت های طبیعت مانند خاک و آب هم دیده نشد.

بر اساس آمارهای منتشر شده، میزان تولید زباله در سطح استان مازندران روزانه حدود 3 هزار تن است که این رقم در تعطیلات نوروز به 6 هزار تن می رسد!

کارشناسان جهانگردی معتقدند شیوع کرونا گرچه در ظاهر به صنعت جهانگردی آسیب زده، اما این فرصت را ایجاد می کند تا دولت ها و مردم در شیوه های سفر خود تجدید نظر کنند و به سفر مسئولانه در برابر طبیعت و اجتماع روی بیاورند.

سال هاست سفرهای نامتوازن و غیرمسئولانه به تخریب منابع طبیعی و زیست محیطی کشورمان منجر شده است. در این شرایط فعالان محیط زیست هشدار می دهند که تداوم چنین مسیری به نابودی محیط زیست منجر می گردد.

ویروس کرونا مارا مجبور کرده که در رفتار خودمان با محیط اطرافمان، حیات وحش و میراث فرهنگی تجدید نظر کنیم.

به گزارش ان بی سی نیوز، این روزها نفس جهانگردی به شماره افتاده و میلیون ها نیروی کار در صنعت جهانگردی کار خود را از دست داده اند. هرچند برخی از بازگشت مجدد این صنعت به دوران شکوفایی در آینده نه چندان دور می گویند، اما به نظرمی رسد شرایط سفر و جهانگردی هیچ گاه به شرایط قبل بازنمی گردد.

همه چیز از جمله شیوه سفر، غذا خوردن، انتظار در صف یا حتی درک و برداشت ما از سفر هم تغییر خواهد کرد.

• جهانگردی؛ کلید نجات اقتصاد کشورهای کرونازده

سقوط صنعت جهانگردی

اندرو ایوانز، نویسنده و فعال جهانگردی معتقد است: تبلیغات سفر به زیست گاه های حیات وحش همواره ما را به رفتن به دل طبیعت کمتر دست خورده، ترغیب می کند. وقتی به سفر می رویم دلالان جهانگردی همواره به ما اطمینان می دهند که محلی ها از سفر ما به طور مستقیم سود می برند، ساحل، بدون زباله و هوا پاکیزه می ماند، اما حقیقت چیز دیگری است و نظام سرمایه داری جهانی، صنعت جهانگردی را به سمت سقوط برده است.

وی گفت: تورهای زیادی برای بازدید حیات وحش و جنگل در کشورهای مختلف به ویژه در آفریقا و آسیا وجود دارد. صدها جهانگرد سوار جیپ می شوند و به دل جنگل می زنند تا از نزدیک به دیدن ببر و شیر و پلنگ بروند و با آن ها عکس بگیرند. اما همه این ها فقط تهدیدی است برای طبیعت.

جهانگرد یا طعمه؟

دلایل مختلفی برای سفر رفتن وجود دارد؛ ما به سفر می رویم تا مدتی از سروصدا و شلوغی دور باشیم، از طبیعت لذت ببریم، فشارهای ذهنی و جسمی مان را کم کنیم، از دیدن مکان های جدید لذت ببریم و زیبایی ها و عجایب را با کسانی که دوستشان داریم تقسیم کنیم. اما متاسفانه هیچ کدام از این ها در سفرهای ما وجود ندارد. بیشتر ما به طعمه خطوط هوایی و آژانس های مسافرتی تبدیل شده ایم که گاهی انسانیت ما را تنزل می دهند.

وقتی به مقصد می رسیم می بینیم بهشتی که منتظر دیدنش بودیم پر از زباله است یا درست در کنار یک آزادراه 12 بانده قرار گرفته، محل زیست حیوانات آسیب دیده، رستوران های زنجیره ای و سوغات های پلاستیکی کارخانه ای جای غذاهای محلی و صنایع دستی بومی را گرفته و ...

تاثیر دائمی

جهانگردی می تواند شکوه و بزرگی جهان را به ما نشان بدهد و حقیقت نابرابری بین انسان ها و این که زمین در معرض خطر است را یادآوری کند.

به اعتقاد ایوانز، صنعت جهانگردی نشان داده که تفریحاتی مانند سواری دریافت از فیل ها در آسیا یا غواصی در قفس برای دیدن کوسه ها در آفریقای جنوبی به خشونت علیه حیوانات دامن می زند. همچنین سفرهای هوایی و پروازهای زیاد به آب شدن یخ های قطبی منجر شده است. در واقع نوع سفر ما، اگرچه کوتاه مدت، می تواند تاثیر سوء دائمی بر محیط زیست داشته باشد.

سفر خوب، ذهن ما را باز و کمک می کند از تعصب پرهیز کنیم و به فرهنگ های گوناگون احترام بگذاریم. دیدن مکان های جدید، مرزهای ساخت بشر را حذف و ما را از طریق انسانیت مشترکمان به یکدیگر متصل می کند.

بازگشت شرایط به حالت عادی

این روزها در 96 درصد کشورها نوعی محدودیت سفر وجود دارد و خیلی از کشورها مرزهای خود را به روی جهانگردان و مسافران بسته اند. به همین دلیل، میزان سفرهای پرخطر برای محیط زیست نزدیک به صفر شده است.

به تدریج جهان دوباره به حالت عادی بازمی گردد و مرزها باز می شوند، اما نباید صنعت جهانگردی دوباره به همان روزها برگردد. باید کاری کرد تا این صنعت به یک سطح استاندارد و دوستدار محیط زیست برسد.

شیوع کرونا و تعطیلی سفرها، فرصتی است که انسان ها به خود بیایند و برای حل مسائل صنعت جهانگردی مانند اشباع برخی مناطق از جهانگرد، آلودگی، تخریب محیط زیست، شرایط کاری غیرعادلانه، سوء استفاده از حیوانات، بچه ها و زنان، به حاشیه بردن مردم بومی و فساد، چاره ای بیاندیشند.

صنعت جهانگردی باید از این وقفه فعلی برای روبرو شدن با حقایق تلخ خود استفاده کند. برای مثال در آمریکا، سفرهای افراطی با کشتی و از بین بردن جزایر مرجانی برای ساخت ویلا روی آب، از جمله این مسائل است.

این صنعت باید باور غلط هرچه بیشتر، بهتر را کنار بگذارد. باور کنیم که پارک های ملی، گنجایش جذب جمعیت بیشمار را ندارد. تجاری کردن مقاصد جهانگردی اعتبار آن ها را از بین می برد و به مردم محلی آسیب می زند.

استانداردهای جهانی برای احیای صنعت جهانگردی عادلانه و دوستدار محیط زیست باید ایجاد و اجرا گردد. انسان ها باید فروتنانه بهترین سیاست ها را برای حفظ انرژی های تجدیدپذر و به کارگیری نیروی انسانی و حفاظت از حیوانات اتخاذ کنند.

صنعت جهانگردی باید نقش خود را در تغییرات آب وهوایی، اقتصاد جهانی، محیط زیست، حفاظت از حیات وحش و عدالت اجتماعی بپذیرد.

هر بخشی از جهانگردی از جمله دولت ها، هتل ها، خطوط هواپیمایی، پارک های تفریحی، جاذبه های طبیعی و تاریخی و جهانگردان باید مسئولیت خود را در این زمینه به گردن بگیرند.

جهانگردان به عنوان بخشی از این صنعت باید در این زمینه پیشگام شوند. آن ها پیش از سفر بهتر است از خود بپرسند آیا سفر من به کسی یا چیزی در جامعه و طبیعت آسیب می زند؟ چقدر مطمئن هستم که جامعه محلی، فرهنگ و محیط زیست از این سفر، سود می برد؟ چطور می توانم از بیزینس های کوچک محلی حمایت و به توانمندسازی زنان کمک کنم؟ چطور می توانم مطمئن باشم سفر من بقای حیات وحش و گونه های در معرض انقراض را به خطر نمی اندازند؟

برخی از ما باید رویاهایمان را عوض کنیم. می توانیم از خواسته های خود و لذت سلفی دریافت با حیات وحش به نفع طبیعت چشم پوشی کنیم.

مردم جهان باید برای حفظ محیط زیست و میراث فرهنگی دست به دست هم بدهند. ما هیچ وقت مانند امروز منزوی و در قرنطینه و در عین حال، وابسته و مرتبط به محیط اطرافمان نبودیم. ما می توانیم دوباره به سفر برمی گردیم، اما این بار باید درست سفر کنیم.