بازسازی ساختمان تجاری کلاسیک
به گزارش مجله گرگانلند، در یک بعدازظهر معمولی، قطب تجاری و داد و ستد جهان یعنی ساختمان بورس نیویورک، با افرادی پر شده بود که به آرامی به بالا و پایین رفتن خطوط و نمودارها روی مانیتورهای عظیم چشم دوخته بودند. از آن زمانی که همین ساختمان با داد و فریاد و بلیط های پاره پر می شد زمان زیادی نگذشته. اما امروزه داد و ستدها در سکوت و نظم و در جایی فراتر از ساختمان های خیابان وال استریت انجام می شوند. ساختمان بورس نیویورک 226 سال قدمت دارد و از لحاظ فرهنگی بنای مهمی به شمار می رود. در این ساختمان افراد هنوز پشت میزهای خود کار می نمایند، غذاهای گوشتی می خورند و جلسات هیئت مدیره برگزار می نمایند. زنگ عظیمی که راس ساعت 9 و نیم صبح، آغاز فعالیت بازار را اعلام می نماید هم همچنان به وظیفه خود عمل می نماید.
جهت دریافت خدمات هزینه بازسازی آشپزخانه با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. از طراحی پلن بازسازی تا اجرای جز به جز بازسازی منزل، ویلا و ساختمان اداری تخصص ماست.
برای پروژه بازسازی ساختمان تجاری کلاسیک دو طبقه از 9 طبقه این ساختمان (ساخته شده در سال 1903)، دو شرکت طراحی داخلی که جایزه های زیادی در مدت فعالیت خود دریافت نموده اند انتخاب شد و اولین سوالی که طراحان این دو شرکت از خود پرسیدند این بود: چطور انرژی و عظمت این ساختمان را به آن برگردانیم؟ در طول پروژه بازسازی ساختمان تجاری ، بقیه طبقات به فعالیت خود ادامه دادند. تعدادی سالن مخصوص برگزاری مراسم برای شرکت هایی که نامشان در لیست سازمان بورس ثبت شده در نظر گرفته شد. این اتاق ها و سالن ها اکنون ظرفیت 2 الی 300 نفر را دارند.
سقف شیشه ای سالن هیئت مدیره که از سال 1920 پوشیده مانده بود، پایان نوسازی و عریان شد. پیش اطاقی های دو طرف سالن نیز به هم متصل شدند. یکی از مدیران این پروژه بازسازی ساختمان تجاری کلاسیک می گوید: ما جذابیت ناتمام این ساختمان را به آن برگرداندیم. می خواستیم این اداره در بهترین شکل و شرایط ممکن به کار خود ادامه بدهد. ولی این ساختمان تاریخچه خاصی دارد. مکان خارق العاده ای است که مورد احترام همگان است.
این پروژه درواقع دو چالش اصلی داشت: بازسازی و برگرداندن ویژگی های تاریخی و هنری در یک فضای 3874 متری، و یکپارچه کردن مبلمان و آثار هنری و تکنولوژی جدید با محیط قبلی. فضاهای قبلی ساختمان از جمله دفاتر مختلف، اتاق های جلسه، رستوران، سالن اجتماعات و سالن هیئت مدیره با ارتفاع دو برابر همگی بازسازی شده یا تغییر کاربری دادند ولی در این فرایند به لایه های باستانی ساختمان لطمه ای وارد نشد. به گفته یکی از مسئولین پروژه آثار توسعه و تکامل ساختمان (بازسازی های پیشین) دست نخورده باقی مانده.
کفپوش چوبی سالن ابتدایی، از قبل وجود داشته و فقط سنباده و رنگ شده.
سالن همیلتون، مکان گردهمایی اعضای بورس برای مراسم مهم و خاص است. این سالن از چند دهه پیش تا به حال فرق چندانی ننموده. ولی کفپوش چوب بلوط قبلا رنگ روشن تری داشته. بعد از انجام شبیه سازی رنگ دیوارها و کفپوش، گروه طراحی تصمیم گرفت به کفپوش رنگ تیره تری بدهد تا غلظت بیشتری داشته باشد. ولی تذهیب کاری سبز و طلایی که روی سقف طاقی دیده می گردد، بدون هیچ تغییری فقط بازسازی شد. تصویری از الکساندر همیلتون، اولین وزیر خزانه داری آمریکا که در سال 1806 نقاشی شده، روی دیوار به چشم می خورد. دیگر اتفاقات این چنینی هم در سال 1792 به ثبت رسیده و حفظ شده اند. در این سال قراردادی به نام باتن وود بسته شده و موجب پیدایش اوراق بهادار شد. نام این قرارداد روی رستوران اختصاصی مجموعه گذاشته شده و تصویری از عقد این قرارداد به صورت نقاشی دیواری (اثر 1949) روی دیوار خودنمایی می نماید. در طول بازسازی، یک منوی قدیمی از رستوران یافت شد که متعلق به سال 1943 بود و مواردی همچون تخم ماهی با اسفناج و سیب زمینی کبابی با قیمت یک و نیم دلار، و تارت بادام با قیمت 25 سنت را نشان می داد. این منو روی دیوار دیگری از سالن به نمایش گذاشته شده.
سازه های کتابخانه در بازسازی ساختمان تجاری کلاسیک
کتابخانه، سازه های توکار از جنس چنار و چراغ های آویز دارد. این اتاق قبلا اتاق کنفرانس خصوصی رئیس سازمان بوده. آثار بازسازی های پیشین در اتاق هیئت مدیره، در این پروژه از بین رفت. تصویری از تار شدن سقف شیشه ای ساختمان هنگام انفجار بمب توسط تروریست ها در سال 1920 در این اتاق نمایش داده شده. دو پیش اطاقی هم از وسط اتاق حذف شده. پنجره سقفی عظیم نه تنها عریان، بلکه از پشت نورپردازی هم شده و سه بخش مجزای اتاق دوباره به یک فضای واحد تبدیل شده. بازسازی جدید این اتاق طوری اجرا شده که همه نگاه ها به طرف تذهیب کاری کوچک روی دیوار اصلی ساختمان معطوف گردد. این تذهیب کاری قاب شده و در ارتفاع پایین قرار گرفته تا مثل پنجره ای رو به گذشته، جذابیت فضا را بیشتر کند. موکت جدید این اتاق، ترکیب رنگی طوسی تیره و روشن دارد و نمایانگر تجمل گرایی طراح پروژه در پرداخت به جزئیات است. طراحان این پروژه در هیچ مرحله ای از اهمیت انعطاف پذیری در طراحی غافل نبودند. اتاق هیئت مدیره ستون های چهارگوش قرنتسی (شهری در یونان) با ریزه کاری های طلایی دارد. طاق های بین این ستون ها اکنون مانیتورهای LED دارند که برای ارائه های مختلف به کار می فرایند. لابی ساختمان به آخرین تکنولوژی روز مجهز شده تا افراد بتوانند سخنرانی هایی که در سالن اجتماعات برگزار می شوند را از این نقطه تماشا نمایند. در این بازسازی ساختمان تجاری یک پلکان مرمر جدید، این طبقه را به طبقات پایین تر متصل نموده و رفاه بیشتری را فراهم می نماید. قبل از ساخت این پلکان افراد توسط آسانسورهای شلوغ جابجا می شدند یا مجبور بودند از پله های اضطراری استفاده نمایند.
جالباسی پیش اطاقی کتابخانه، متعلق به اوایل 1900 می باشد.
طبقه پایین، محل دفاتر مدیران اجرایی بود. یکی از مدیران سابق این مجموعه که از هواداران این پروژه بازسازی بود، از آخرین افرادی بود که در این طبقه دفتر داشت. دفتر کار او، یک اتاق کنفرانس اختصاصی داشت که به دفتر کارش متصل بود. او عادت داشت در اتاق های عمومی همراه با پرسنل خود بنشیند. در سال 2015 او اظهار کرد که سازمان بورس جهانی با راهکارها و پیروی از ایده های شرکت های تکنولوژی طراحی می گردد چون خودش نیز به یک شرکت تکنولوژی تبدیل شده. ولی دفتر کار سابق او اکنون یک پیش اطاقی دارد و با کتابخانه سرتاسری و مصالحی مانند برنج، چوب جنگل و پوسته صدف دکور شده.
بیشتر بخوانید: بازسازی دفتر کار
کریدورهای مرمری، فضایی هنری و هر اتاق جلسه، طراحی منحصر به فرد و مخصوص به خود را دارد. داخل یکی از اتاق ها، جوایز قدیمی حکاکی شده از سیم های مخصوص آویزان شده و در کنار آن ها یک عکس از پل بروکلین به چشم می خورد. در اتاق دیگری، نامه ای با امضای توماس ادیسون دیده می گردد که در آن اختراع خود برای ارسال پرسرعت پیام های بورس را به این سازمان پیشنهاد داده. اختراعی مانند تلگراف بورس. در پی ادای احترام بیشتر به گذشتگان و تاریخ، داخل کتابخانه یک جالباسی بسیار قدیمی استفاده شده که توسط اولین معمار این ساختمان طراحی شده.
تصویر بالا، رستوران اختصاصی مجموعه را نشان می دهد. سالن سیبرت، به یاد ماریل سیبرت، اولین زنی که در سال 1967 برای خود سهمی به ارزش 445 هزار دلار در بازار خریداری کرد نامگذاری شده. روبان های روی سقف، از جنس تخته سه لا ساخته شده و با سه رنگ لوگوی مخصوص سازمان تعیین شده اند. این ترکیب رنگی از نوار دستگاه تلگراف الهام گرفته شده. روی یکی از دیوارها چند یادگاری به نمایش گذاشته شده. یکی از آن ها کت سیبرت است که متعلق به سال 1970 می باشد و در پی کند و کاوهای قبل از بازسازی در آرشیو مجموعه یافت شد.
طراح پروژه می گوید: امیدواریم تاریخچه ما هم زمانی کشف گردد. او همچنین اضافه نموده که در جایی از ساختمان کارت ویزیت بسیاری از دست اندرکاران این پروژه مخفی شده. ولی مکان این کارت ها را فاش ننموده.
منبع: interiordesign
منبع: بازسازی ساختمان